بررسی نقش واسطه ای سبک حل تعارض غیر سازنده در رابطه سلامت خانواده اصلی با عدالت زناشویی

این پژوهش با هدف ارزیابی اثرات مستقیم و غیر مستقیم سلامت خانواده­ی اصلی از طریق نقش واسطه­ای سبک حل تعارض غیر سازنده برعدالت زناشویی انجام شد. نمونه­ی پژوهش شامل 240 معلم زن متأهل شهرستان ممسنی بود که به روش تصادفی خوشه­ای انتخاب شدند و پرسشنامه­های سلامت خانواده اصلی، ادراک انصاف و سبک­های حل تعارض را تکمیل کردند. لازم به ذکر است که از سنجه ادراک انصاف برای ارزیابی عدالت زناشویی استفاده شد. برای تحلیل داده­ها از ابزار 18 spss و amos استفاده گردید. یافته­های تحقیق نشان داد سلامت خانواده­ی اصلی به طور مستقیم با عدالت زناشویی رابطه­ی معنادار دارد. همین­طور سلامت خانواده­ی اصلی به طور غیر­مستقیم و از طریق نقش واسطه­ای سبک حل تعارض غیر سازنده  با عدالت زناشویی رابطه­ی معنادار دارد. به این ترتیب سبک حل تعارض غیر سازنده توانست نقش واسطه­ای بین سلامت خانواده­ی اصلی با عدالت زناشویی ایفا کند. به عبارت دیگر سلامت خانواده­ی اصلی علاوه بر اثر مستقیم بر عدالت زناشویی، از طریق نقش واسطه­ای سبک حل تعارض غیرسازنده نیز بر عدالت زناشویی اثر دارد. قابل ذکر است که اثر مستقیم بیش­تر از اثر غیر مستقیم بود. از این رو هر دو مسیر در مدل پژوهشی تأیید شد.